"Asta's ogen" vertelt het verhaal van Asta Hoyer, een moeder van zeven kinderen. Haar roerige leven in Indië en de emigratie eind jaren 50 naar Nederland wordt beschreven door haar aangetrouwde kleindochter Eveline Stoel. Het is een stukje koloniale historie wat niet vergeten mag worden.
Asta’s ogen is het verhaal van een gewone familie van Indische Nederlanders, die in 1955 vanuit Surabaya naar Nederland vertrekt. Terwijl Asta Hoyer-Fredriks in het voormalige Indië een welvarend leven leidde met een groot huis en bediendes, komt ze hier met haar moeder en zeven kinderen terecht in een contractpension in het Brabantse Oss, een industriestadje waar men op klompen loopt en nog nauwelijks "zwarte" mensen heeft gezien. "Begint u maar een patatwinkeltje", krijgt ze te horen, "want Nederlanders zijn gek op friet". Van een warm welkom is geen sprake, maar Asta is vastberaden: ze gaan het redden in Nederland. Ze moeten ook wel, want er is geen weg terug.
Het is niet alleen het verhaal van die familie, je krijgt een hele cultuurgeschiedenis van Nederland mee: een lesje koloniale historie.
Ik vind het fijn als een boek me ontspanning, maar ook geschiedenis geeft. Ook leuk in dit boek is dat er foto's in staan, zo kun je je nog beter het verleden inleven.
Op de twee laatste foto's van Asta kun je goed zien hoe ze uiteindelijk toch, uiterlijk dan, veranderd is in een Brabantse moeke.
Een interview met Evelien Stoel in het Bibit-Theater in Den Haag, na haar boekpresentatie in augustus 2010 kunt u hier nalezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten